یااباصالح مهدی

شعار سال 97 حمایت کالای ایرانی است و این سال سوم است که مقام معظم  رهبر ی بر حمایت و  تولید کالایی ایرانی تاکید میکنند و به عنوان یک شعار هر سال عنوان میکنند. 

و بیش از چندین سال است در سخنرانی هایشان  از جنگ اقتصاد برای مسئولین ، نخبگان وتوده  مردم نام بردند. و این برای ما یک آگاهی و نیز با شعار سال نشان دادن مسیر حرکت برای پیروز در جنگ اقتصادی است.

ایا تاکنون به این فکر کردید چرا سه سال متحوالی شعار و حتی برخی از کلماتش مقام معظم رهبری چرا شبیه هم هستند؟

 به راحتی می توان جوابش را در عملکرد خودمان برای تحقق شعار سال بدانیم.

چقدر در خرید بر  روی کشور سازنده کالا یعنی ایران تاکید میکنیم؟ 

چقدر مردم رادعوت به خرید کالای ایرانی میکنیم؟        

تبلیغات یکی از موضاعات مهم در معرفی کالا ، شخص و یا هر چیزی است، بیشتر کالای خارجیبه این صورت برند می شود در حالی که ممکن است تفاوت چندانی با کالایی داخلی نداشته باشد.

 موضوع دیگر حمایت مسئولین برای ارتقا کیفیت کالا است حالا مسولین ما در ایران چه اقداماتی انجام دادنده اند؟

 نکته مهم دیگر حمایت مردم یک کشور از کالای کشورشان است و مردم نقش به سزایی در این زمینه ایفا میکنند به سسب اینکه یک جامعه از توده مردم تشکیل شده و بعد منصب و جایگاه ها به وجود می آیند؟

مردم باری دیگر باید بیایند در این جنگ اقتصاد جهاد کنند و با پیروزی در این جنگ  دنیا را شگفت زده کنند 

قدم اول به فروشند بگوید:

فقط ساخت ایران

ادامه »

شعار سال 97 حمایت کالای ایرانی است و این سال سوم است که مقام معظم  رهبر ی بر حمایت و  تولید کالایی ایرانی تاکید میکنند و به عنوان یک شعار هر سال عنوان میکنند. 

و بیش از چندین سال است در سخنرانی هایشان  از جنگ اقتصاد برای مسئولین ، نخبگان وتوده  مردم نام بردند. و این برای ما یک آگاهی و نیز با شعار سال نشان دادن مسیر حرکت برای پیروز در جنگ اقتصادی است.

ایا تاکنون به این فکر کردید چرا سه سال متحوالی شعار و حتی برخی از کلماتش مقام معظم رهبری چرا شبیه هم هستند؟

 به راحتی می توان جوابش را در عملکرد خودمانبرای تحقق شعار سال بدانیم.

چقدر در خرید بر  روی کشور سازنده کالا یعنی ایران تاکید میکنیم؟ 

چقدر مردم رادعوت به خرید کالای ایرانی میکنیم؟        

تبلیغات یکی از موضاعات مهم در معرفی کالا ، شخص و یا هر چیزی است، بیشتر کالای خارجیبه این صورت برند می شود در حالی که ممکن است تفاوت چندانی با کالایی داخلی نداشته باشد.

 موضوع دیگر حمایت مسئولین برای ارتقا کیفیت کالا است حالا مسولین ما در ایران چه اقداماتی انجام دادنده اند؟

 نکته مهم دیگر حمایت مردم یک کشور از کالای کشورشان است و مردم نقش به سزایی در این زمینه ایفا میکنند به سسب اینکه یک جامعه از توده مردم تشکیل شده و بعد منصب و جایگاه ها به وجود می آیند؟

مردم باری دیگر باید بیایند در این جنگ اقتصاد جهاد کنند و بار دیگر کشور ایران با پیروزیث در جنگ اقتصادی دنیا را شگفت زده کنند 

قدم اول به فروشند بگوید:

فقط ساخت ایران

شعار سال 97 حمایت کالای ایرانی است و این سال سوم است که مقام معظم  رهبر ی بر حمایت و  تولید کالایی ایرانی تاکید میکنند و به عنوان یک شعار هر سال عنوان میکنند. 

و بیش از چندین سال است در سخنرانی هایشان  از جنگ اقتصاد برای مسئولین ، نخبگان وتوده  مردم نام بردند. و این برای ما یک آگاهی و نیز با شعار سال نشان دادن مسیر حرکت برای پیروز در جنگ اقتصادی است.

ایا تاکنون به این فکر کردید چرا سه سال متحوالی شعار و حتی برخی از کلماتش مقام معظم رهبری چرا شبیه هم هستند؟

 به راحتی می توان جوابش را در عملکرد خودمانبرای تحقق شعار سال بدانیم.

چقدر در خرید بر  روی کشور سازنده کالا یعنی ایران تاکید میکنیم؟ 

چقدر مردم رادعوت به خرید کالای ایرانی میکنیم؟        

تبلیغات یکی از موضاعات مهم در معرفی کالا ، شخص و یا هر چیزی است، بیشتر کالای خارجیبه این صورت برند می شود در حالی که ممکن است تفاوت چندانی با کالایی داخلی نداشته باشد.

 موضوع دیگر حمایت مسئولین برای ارتقا کیفیت کالا است حالا مسولین ما در ایران چه اقداماتی انجام دادنده اند؟

 نکته مهم دیگر حمایت مردم یک کشور از کالای کشورشان است و مردم نقش به سزایی در این زمینه ایفا میکنند به سسب اینکه یک جامعه از توده مردم تشکیل شده و بعد منصب و جایگاه ها به وجود می آیند؟

مردم باری دیگر باید بیایند در این جنگ اقتصاد جهاد کنند و بار دیگر کشور ایران با پیروزیث در جنگ اقتصادی دنیا را شگفت زده کنند 

قدم اول به فروشند بگوید:

فقط ساخت ایران

آدم ها را نمیشود شناخت.

باید همیشه یادمان باشد آدمها داری فطرتی پاکی هستند، آدمها خوب هستند، و اگر اشتباهی میکنند از سادگی، عدم شناخت و یا قضاوت زود گذرشان است.

چه کسی راست میگوید

کسی که بد نگویید کسی که خوبی را به یاد آورد ما آدمها دوست داریم بیشتر از همه بدانیم ولی آیا واقعا میدانیم.
چه اشکالی دارد ما خودمان را آدم معمولی بدانیم

ما همه چیز را نمیدانیم

گاهی بر مسند قضاوت مینشینم. ما آدمها بدی نیستم تنها دلیلش این که واقعا نمیدانیم و روی سادگی فکر میکنم و آن را بیان در نهایت حکم میدهیم

ما آدمها همین اشتباه میکنم بعد دنبال حقمان از خدا هستی.
خب خدا حق دیگران را هم از ما میگیرد که تو یادت نیست

??????????????

بازهم روز تولدت آمد ولی خودت نیامدی

دل به چه بستیم یا که

که یادمان رفته تو باید بیایی

ما که نه آبروی نداریم، نه قلبی پاک.

حداقل آقا به خاطره خوبانت، شهدا، شهدا مدافعین حرم بیای.

و آقا بیا ما را از ظلم بی داد، از سند های چون 2030، از برنامه‌های نافرجام، اسلام ستیزان، آخوندها انگلیسی، موش های کثیف صهیونیست، وهابی منجوس ال سعودی، داعشی تکفیرخلاصه از دست دشمنانت نجات بده.

آقا بیا دیگر طاقت نداریم.

برای حداقل تسکین اضطرابت که از جانب ماست بیا.

آقا بیا، صاحب زمانم بیا، یوسف زهرا بیا

??????????????

​حسبی الله 

هنگامی که یک چیزی مانند یک استخوان یا بدتر, یک زخم زبان بغض میشود راه گلویت را میگرد و دنبال یک گوش فقط یک گوش که تو بگویی و او فقط گوش کند میگردی اما….
گاهی احساس میکنی در بیابانی تنها زندگی میکنی خالی از سکنه خالی از آدمیان. 
شاید هم من آنقدر در خود غرق فریفته شدم که دیگر هیچ کس در کنارم نیست، شاید هم بلد نیستم میان آدمها زندگی کنم، شاید هم زندگی آدمیان چیزی برای جلب نظر م ندارد.
اره من بلد نیستم میان آدم ها زندگی کنم آخر آنها زندگیشان توام است با نبودن با عدم. 
وقتی تو.هستی خدا چرا دل به نبودن بسپارم.
پس چه بسا در میان کاورم پنهان و دلم را به خدایم میسپارم و برای تسکینم لحظه ای را بر قبر شهدا مینشینم . 
حالا بگذار بگویند، تو از آن ورم بوم افتادی جای در میان ما نداری در کاورت پنهان شو.
بگذار چادرمرا با کاور قیاس کند. 
بگذار این دل را بشکنند و بشکنند. 
بگذار کسی به خاطره بند پ کارهایم را نبیند. 
بگذار در تنهایی بمانم.
آنان هم در نهایت تنها هست.
من که از حضرت محمد ص بالاتر نیست که با آن هم صداقت و محبت تنها بود یا امام زمانم که هر ثانیه اش را با اضطراب برای بندگانت می گذارند و در نهایت کسی اصلا یادش نیست.
آقا چی شد، کجاست….. 
و خوش به حال من که در دنیا دانستم آدمیان نیستند و همه رفتنی هست و من می دانم در میان سایه ها زندگی میکنم که حتی قادر نبودند دست‌هایم را بگیرند یا اشکهایم را پاک کنند.
خدایا امروز دل من از آسمان تو گریان تر و بی تاب تر، چقدر بمانم. 
بگذار به تو برسم.
من چادرم را جلوتر آورد که حرمت ببی، مادرم فاطمه زهرا را بجا آورم 
من از گناه و محرم و نامحرم دور شدم 
تا دلت را نشکنم منت نیست این لطف توسط که اراده من شد.
اخر منم هم باید یک جور جبران محبتت کنم.
که آن قدم برای جبران محبتت هم از توست و من در مقابلت دستهایم خالی خالی است
ولی در این تنهایی

تنهایی دست‌هایم بگیرید. 

آدمیان پشت نقابشان پنهان شدند.
و من این نقاب را دوست ندارم.
من تو رو میخواهم. 
حسبی الله 

خطبه 126 امام علی (ع)

عدالت اقتصادی امام.

آگاه باشید! بخشیدن مال به آنها که استحقاق ندارند، زیاده روی و اسراف است، ممکن است در دنیا مقام بخشنده آن را بالابردن، اما در آخرت پست خواهد کرد.در میان مردم ممکن است گرامی اش بدارند، اما در پیشگاه خدا خوار ذلیل است.

بازی داراز خانقاه عارفانه

همه آمده بود از جنوب تا شمال، از غرب تا شرق، بندرعباس یا اصفهان، تهران یا شهرها دیگر همه آمده بود.

2 کیلومتر تا

ارتفاعات بازی داراز را می‌پیمایند.

زیرانی با لباس کردی یا خانواده و دوستان، دانشجویان یا دانش آموزان گویا که بازی داراز وعدگاه اشان شده بود.

صدایی الله اکبر ارتشهای در ارتفاع پیچیده بود.

همه با شور و شوق می آمدند، دیگر بازی داراز غریب نبود

دیگر شهدا گمنام در ارتفاعات گم نشده بودند.

شاید آن شبها و روزهای غریب آنجا بودید.

در خون غلتیدن گلایه نکردید و عارفانه و عاشقانه با معبود سخن میگفتید. یا لحظه به لحظه شان با صدایی انفجار توپ و تانک مانوس شده بود.

شاید آن روز محمد حسنی جعفری یا سید علی غفاری یا شهدا دیگر جلوه چشم هم رزمانشان نفسهایش را با ذکر نام حسین می‌شمردند.

اما امروز اینجا غریب نبود.

امروز همه آمدند.

و حضور مردم از همه اقشار نمایان بود.

دختر 19 ساله ای که از اهالی روستا بازی داراز است میگوید 20 روز یکبار برای یادآوری مظلومیتشان به مزار شهدا گمنام می‌آید.

و پاینده به خون شهدا را حداقل کاری در مقابل شهدا بازی داراز میدونست.

پیرزنی که با عصا ارتفاعات را می‌پیماید

و به مزار شهدا میرسد و با چشمانی پر از اشک فاتحه میخواند کنارش که مینشینم فقط به دو جمله بسنده میکند ما مدیون شهدا هستیم.

و تا هر وقت زنده ام می ایم.

یا دختری که بیمار سر دارد.

فرقی نمیکند چند ساله هستند چقدر توانایی دارند.

مهمانان خاص شهدایی بازی داراز آمدند

مانند زمانی که شهدا همه در جهبه آماده شدند حالا مادران و خواهران و فرزندان شهدا آمدند

تا تجدید میثاق کنند و

گلایه از برخی آدمیان که مردم را فراموش کردند.

آمدند تا بگویید ما مردم همچنان همه چیز یادمان است هر لحظه تعداد زایرین بیشتر بیشتر میشود.

گلی گم کرده ام به هر گل میرسم میجویم آن را، بیان حال خواهر شهید گمنام است.

او هم نیز برادرش را گم کرده بود و به هر قبر شهید گمنام می‌رسد دنبال نشانه برادر است.

و انتظار مادر که تا لحظه مرگ همراه اش بود.

دو خواهر که اینجا خیلی رفت و آمد داشته اند و مکانی برای تسکین دلشان می دانستند.

یادی از پسر عموی شهیدش علی اصحاب محمدی و پدر بزرگ جانباز ش در بازی داراز میکند و میگوید ما نباید با غفلت خون شهدا را پایمال کنیم.

مهمانان خاص شهدایی بازی داراز آمدند

و در نهایت همه زایرین از مناطق جنگی جنوب و حالا بازی داراز از مسولین میخواهد خون شهدا پایمال نشود.

?همدیگر را حفظ کنید؛ مثل کوهنوردها که با ریسمان به همدیگر وصل میشوند

?رهبرانقلاب: مصداق «وَ تَواصَوا بِالحَقِ‌ّ وَ تَواصَوا بِالصَّبر» بشوید؛ همدیگر را حفظ کنید و نگه دارید؛ مثل کوه‌نوردها در جاهای خطرناک که با ریسمان یکدیگر را، کمرها را، به هم وصل میکنند؛ یکی اگر پایش بلغزد، پرت نمیشود تا آخر کوه؛

? وقتی به همدیگر وصل شدند، ریسمان بستند، اگر یکی لغزید، دیگران که هنوز نلغزیده‌اند، او را نگه میدارند و بالا میکشند؛ ارتباط و اتّصال، این‌جوری است.

?تَواصَوا بِالحَقِ‌ّ وَ تَواصَوا بِالصَّبر؛ هم به پیمودن راه حق یکدیگر را توصیه کنید، هم به صبر؛ صبر یعنی استقامت، ایستادگی، ثبات قدم، در مقابل حوادث تلخ نلغزیدن، نلرزیدن، مردّد نشدن؛ این عرض ما با شما است. 95/2/1

☑️مطالب‌درباره‌رهبرانقلاب?

‏telegram.me/joinchat/BVJQOTudY71xuff_eM03yg

نمیدونم شما از بیرون به هرچیزی چطور نگاه میکند ولی فکر میکنم.

هر چیز رو انگار تعریف شده تو ذهن ما جاسازی کردند مثل دانشگاه محل کسب علم.

کتابخونه محلی که همیشه پر از کتابهای ناب و علما و نخبه ها رفت و امد دارند.

یا فلان دانشگاه یا فلان شهر یا فلان منصب.

همه اینها تعریف شده است.

حالا ما همه بریم بالای منبر بگم خوب هست و بد هست.

ولی مطمئن باشید درصد بالا خوب بود یا بد که باعث شدن افکار رو نسبت به خودش تعریف کنند

مثلا حوزه. همه انتظار دارند اعوذ به الله مثل ائمه باشند و

البته ضمن بگم ما با این افکارها اشنا بودیم پس باید میدونست یک طلب مدرس حوزه یا مدیریتش با جاهایی دیگه فرق میکنه ما باید پاسخگو باشیم.

حالا هی ما بیا بگیم اقا حوزه مثل امام خمینی تربیت کرد مثل اقای ایکس تربیت کرد

یا به قول امام نگوید یک حوزوی دزدی کردی بگوید یک.دزد لباس حوزوی را پوشید.

ولی به نظرت این همه صحبت کردن برابر با تاثیر رفتار درست ما نیست..

حالا هر جا هر منصب.

خواهش حرمتش نگه دارید.

الخصوص افرادی که مسولیت به عهد میگیرند.

وقتی پدر و مادر اشتباه کنند. نباید انتظار این رو داشته بچه درست رفتار کنه یا به خاطره اشتباه اش بازخواست بشه.

پس لطف پارتی بازی، عشق کشید.

بابا سخت نگیره، غرور و تکبر، ریا و دور بریزیم.

و عدم توانایی در پذیرش هر مسولیت اعم ریاست یک ادراه در شهر کوچکی باشه یا ریاست جمهوری باشه یا دانشگاه معتبر باشه یا دانشگاه غیر انتفاعی شهر کوچکی باشد.

در هر لباس و منصبی

یادمون بیاد هدف چی بود در مقابل خدا پاسخگو هستیم.

التماس دعا فرج

امان از ما ادم نماها

ما ادمها خوب اداب همه چیز رو به جا میاریم.

از همین چند روز پیش شروع میکنم،

از چهارشنبه سوری تا امروز که سیزده به در است.

چقدر دقیق برنامه ریزی میکنیم.

برای این بریز به پاشم نه اسراف نه تجملات و در جوابم میگم: (مگه میشه نباشه)

راستی چقدر خوب سر خودمان کلاه میگذاریم

کوتاه بگویم

ما همه چیز خوب یادمان میماند.

ولی یه چیز یادمان نیست

خودمانتر بگویم نمیخواهد به یاد بیاوریم

خواهرم یک ثانیه، یک دقیقه، یک ساعت، یک روز یا شاید هم …

بازهم ظهور اقایمان عقب افتاده……

حکایتی که روایت دلتنگی زائرانی است در سنگر مناجات است.  

و یادآوری قبرهای  که رزمندگان حفر میکردند تا ساعتها در آن قبر با خدایشان خلوت می کردند. 

مثل گردان دسته 1 گلستان که در آن قبرها به کمال رسیدند و در عملیات والفجر 8 به لقا الله پیوسند.

 حالا بار  دیگر آن قبر آن شبها آن راز و نیاز با همان شکل و شمایل در اردوگاه شهید باکری قرار شده است.

سنگر مناجات که حالا به قول زائرین سنگر توبه نام نهاده شده است.

 روایت از درد ودل دختری 22 ساله ای دارد که میگفت چادرم ، حیایم ، رویایی شیرین دخترانه ام و لبخند مادرم  فاطمه زهرا (ع) را از این قبر توبه گرفته ام . دخترک با رفقایش قبر توبه یا

تلنگر را فرصتی میدانند برای شناخت خود و نیز نگاهی به گذر عمرش  که چه کردم و چرا شد. 

انان خود را در میان این سنگرها پیدا کردند و  با خود حساب و کتاب زندگیشان را مشخص کردند.

حکایت دل دادن دل سپردن و آموختن رسم عاشقی یا اشکهای که بجای زبان سخن میگوید.

حکایت مادر داغدیده که با داغ مادران شهدا و رسم شهدا در این سنگر تسکین میابد.
قصه تک تک طالبانش اعم از خادم یا زائران را نمیدانم ولی این را میدانم لحظه ای ناب است برای  اموختن رسم دل دادگی، فرصتی برای جلا دل و کمال روح حتی اگر یک لحظه باشد میارزد.

گاهی هم حکایت خادمین را بیان میکند که در این روزهای شلوغ و هیاهوی عید دل را به شهدا سپردند و که گاهی  حتی برای امدن دنبال واسط میگرند از واسط اهل بیت و شهدا تا دعای مادر تا بیایند در فرصتی رسم بندگی را از شهدا یاد بگیرند.
خادمین هر روز سنگرهای مناجات را با ذکر و دعای شهادت برای یکدیگر حفر میکند قبری که حالا  مشتریهایش بعد از چند ساعت زیارت لحظه ای را با خودشان و خدایشان  خلوت می کنند.

 تا انچه را دیدن  تحلیل کند و بداند شهدا  چگونه زیستن  و چه شد که آسمانی شدند.

⛔️ اگر عمامه سرمان گذاشتیم و اهل دنیا بودیم کار خراب می‌شود

?رهبرانقلاب: اگر ما عمامه‌ای‌ها درست نقش خود را بشناسیم و بتوانیم آن را ایفا کنیم، دنیا را آباد خواهیم کرد. ماها گاهی کوتاهی می‌کنیم؛ سراغ همان راه‌هایی می‌رویم که اهل دنیا رفته‌اند؛ آنگاه کار ما خراب میشود.

?یک تاجر، یک زمیندار، یک زمین‌خوار، یک مقاطعه‌کار، چه عمامه سرش باشد، چه شاپو سرش باشد، چه کراوات ببندد، چه تسبیح دست بگیرد؛ بالاخره حقیقت او که فرق نمیکند.

?اما اگر عمامه سرمان گذاشتیم و دنبال همان کارهایی بودیم که پاپیون زن‌ها و کراوات زن‌ها و بقیه‌ی اهل دنیا دنبال آن هستند، ما هم مثل آنها هستیم. لباس که تغییر اساسی ایجاد نمیکند؛ باید دید دل، جایگاهِ چیست. ٨٣/١٠/٢٣

?

هنوز هم سال کهن است 

گویا همه چیز عادت شد مثل نبودن شما.                       گاهی میخندیم،  گاهی راه میرویم،  گاهی هم حتی میدویم برای سبقت گرفتن از ادمیان و در پایان،  رسیدن به پوچ، ولی اصلش این است فقط به این سبب که به روی خودمان نیاوریم هیچ چیز سر جایش نیست.

ادعا میکنیم همه چیز بروفق مراد است.

ولی  درنهایت هم کم می آوریم و شما را مقصر میدانیم و دنبال جواب چرایی از شما هستیم. 

ولی همه چیز را خوب میدانیم خیلی خوب. 

شما باید باشید. 

اما مانع ظهورت هستیم

و روی خودمان هم نمی اوریم،  

زیرا خوب میدانیم دلمان در گرو دنیای پوچ است و زندگی وتعاملمان با مردم را نیز طبق قانون دنیا حقیره می سنجم.

با دنیایی که نخستین قانونش ظلم و بیدادگری است

کشت و کشتار، حرص و طمع 

چقدر شما تنهاید 

راستش خودمانی تر بگویم ما نمی خواهیم بیایی،  شاهد سخنم همان حرم خدا را حلال و حلال خدا را حرام کرده ایم است 

چقدر دنیا تهی است 

پس چرا به پوچ دل بستیم 

ای دنیا نفسم را گرفتی آرزویم دیدار مولایم را در میان رنگهایت گم کردی 

دگر چه می خواهی بگذار من هم لحظه ای حتی یک لحظه تنها بمانم با خدایم با عزیز دل مادرم مانند بندگان خاص خدا، شهدا 

یا یک ذره فقط یک ذره شبیه مادرم بانوی دو عالم باشم شاید بتوانم حداقل لبخند بر لب سرورم باشم نه سبب اشکی در چشمش 

ای کاش می شد من یا ما هم لحظه ای فقط لحظه‌ای با شما حالمان دگرگون میشد و بهترین احوال می شد تا شاید لحظه‌ای دنیا بدون ترس از باختن را تجربه میکردیم و قلبمان در گرو زمین اسباب زمین نبود

سال نو  همان سال کهنه است 

هرگاه شماامدی سال نو میشود

هنوز هم سال کهن است.

التماس دعا فرج